ایران روشن: [..::¯`•.¸¸¸.•` IRANROSHAN`•.¸¸¸.•`¯ ::..] jashne sade

Monday, January 28, 2008

[..::¯`•.¸¸¸.•` IRANROSHAN`•.¸¸¸.•`¯ ::..] jashne sade


		به گروه شاد و بدون سانسور ایران روشن بپیوندید http://groups.yahoo.com/group/Iranroshan جشن سده از جشن هاي باستاني ايرانيان است که به هنگام زمستان و در بزرگداشت آتش که نابود کننده نيروهاي اهريمني ، تاريکي و سرماست بر پا ميشود در دهم بهمن ماه در اکثر مناطق کشورمان اين جشن برگزار ميشود . حفظ و نگهباني آتش را به هوشنگ شاه نسبت ميدهند و حکيم سخنور فردوسي بزرگ در کتاب شاهنامه آنرا چنين نقل ميکند که روزي هوشنگ شاه با گروهي از شکار بر ميگشت بر سر راهش ماري سياه با چشماني سرخ و آتشين پديدار شد، هوشنگ شاه تير سنگي خود را به سوي مار پرتاب کرد . تير بر سنگ ديگري فرود آمد و از اين برخورد جرقه اي روشن گشت و فروغي پديدار شد . هوشنگ شاه بار ديگر سنگ بر سنگ سائيد و آتشي افروخت و آن را پاسداري نمود و آن روز خجسته را سده ناميد. در روزگار ساسانيان قبل از غروب آفتاب در مکاني گشوده آتشي بزرگ بر پا ميشد . آتش را در آتشکده و يا در کنار معبد مهر «ميترا» که خداي آتش و آفتاب بود مي افروختند. بر پاس آتش به معناي بازگشت دوباره خورشيد و گرما و روشني تابستان و دور کردن نيروهاي پليد و يخ و سرما بود که آب را به سنگ بدل ميکردند و ريشه هاي گياهان را در عمق خاک مي کشتند. افروختن آتش همواره با اجراي مراسمي ويژه همراه بود. روحانيان دعاي مخصوص آتش نيانش را مي خواندند و براي رفتگان آمرزش طلب ميکردند. بر طبق رواياتي که از روزگار مرد آويخ زياري ، حاکم وقت اصفهان در دست است او و خاندان آل زيار براي پاسداري از آيين هاي کهن، تلاشي فراوان کرده اند. در آن روزگار ، هنگام برگزاري اين جشن ، در دو سوي زاينده رود ، توده هاي عظيم آتش را در ظروف فلزي که به اين منظور تهيه شده بود مي افروختند و هزاران پرنده را که بر پايشان گوي هاي آتشين بسته بودند ، در آسمان رها ميکردند . آتش بازي و رقص و پايکوبي و موسيقي و حضور دلقکان و طنزگويان و هنرمندان موسيقي در تمام طول شب مايه سرگرمي همگان بود ، و از مردم با بره هاي بريان کباب و جوجه کباب و خوراکهاي لذيذ ديگر پذيرايي ميشد. آيين جمع آوري چوب نيز از روزگاران کهن در مراسم جشن سده وجود داشته، امروز هنوز اين آيين در ميان گروه اندکي از زرتشتيان اجرا ميشود. طبق اين سنت يک روز قبل از جشن پسران نوجوان همراه با مردان راهنما و پدران براي جمع آوري «خار شتر» که در ايران فراوان يافت ميشود، به کوه هاي اطراف محل اقامت خويش ميروند. بسياري از اين نوجوانان براي اولين بار از خانه و خانواده دور ميشوند و اين آيين به معناي عبور از مرز نوجواني و پا نهادن به دوران بلوغ و مردانگي است. چوب هاي گرد آورده را در آتشگاه قرار ميدهند و براي نوجواناني که براي نخستين بار در اين آيين شرکت کرده بودند جشن ميگيرند. دانشمنـد معروف ابوريحان بيروني در کتاب خود آداب و دلايل اين جشن را بدقت شرح داده است. آتش در تمام طول شب پاسداري شده و ميسوزد . سحرگاه، زنان هر خانه به سراغ آتش ميروند و اندکي از آن را با خود به خانه خويش مي برند و با آن آتشي تازه مي افروزند و بدين گونه آتش مقدس را در همه خانه ها روشن ميدارند. اين جشن به مدت سه شبانه روز ادامه دارد. جوانان به در خانه ها رفته و چوب و خاشاک طلب ميکنند و سرود ميخوانند، هرکس يک شاخه بدهد خدا آرزويش را برآورده ميسازد و هر کسي يک شاخه ندهد خدا آرزوهايش را برآورده نميسازد. هرشب براي ارواح مقدس و براي آمرزش رفتگان دعا خوانده ميشود و خانواده هاي توانگر به مستمندان غذا و ضيافت ميدهند. اين رو يكي از دوستان معرفي كرد كه براي اعضاي گروه بفرستم كه در مورد اين جشن اطلاعاتي داشته باشند . با تشكر مبين دهباشي جهت ارسال نظرات و پیشنهادات خود، اینجا را کلیک نمائید